لینوکس و شبکه

Master Boot Record (به فارسی رکورد راه انداز اصلی) قسمتی از حافظه است که وظیفه بالاآوردن(Load) سیستم عامل را (بصورت غیر مستقیم) برعهده داشته و BIOS به صورت مستقیم آن را به اجرا در می آورد.

همچنین می‌توان گفت که برنامه‌ای برای راه اندازی سیستم عامل است که در قسمتی از حافظه (حافظه  ذخیره سازی پارتیشن بندی شده نظیر هارد دیسک،

SSD، فلش درایوها و ...) قرار گرفته و وظیفه حفظ اطلاعات مربوط به پارتیشن‌ها و بالا آوردنKernel (به صورت غیر مستقیم) را بر عهده دارد.

MBR در هنگام پارتیشن بندی حافظه ساخته شده و یک برنامه خوانده می‌شود چون دارای دستوراتی برای اجرا شدن است تا بتواند سیستم عامل را بوت کند کل کدهای MBR فقط 512 بایت می‌باشد که به صورت قراردادی، در اولین سکتور از حافظه (که معمولاً سکتور شماره 0 خوانده می‌شود) قرار می‌گیرد.

با توجه به این که یک سکتور معمولاً دارای 512 بایت حافظه ذخیره سازی است، با قرار گرفتن MBR به صورت کامل پر می‌شود.

وظیفه MBR

وظیفه BMR این است که  اطلاعات مربوط به پارتیشن‌های اولیه را در خود نگه داشته و با تشخیص پارتیشن فعال(همان پارتیشنی که سیستم عامل بر روی آن  نصب است) و استفاده از دستور موجود در اولین سکتور آن پارتیشن، هسته سیستم عامل را بر روی RAM قرار داده و اجرا کند.

از آن جایی که 512 بایت فضای بسیار کوچکی برای نوشتن یک برنامه است، MBR تنها این دو وظیفه را بر عهده دارد.

ساختار MBR

MBR از 512 بایت تشکیل می‌شود که بر روی اولین سکتور حافظه نگه داشته می‌شود. این 512 بایت شامل دستوری برای اجرای PBR و جدولی برای حفظ  اطلاعات پارتیشن‌هاست.

در ذیل ساختار یک MBR استاندارد به صورت خلاصه نوشته شده است:

1. کد خود راه انداز (شامل برچسب زمانی، کدهای اصلی، امضای دیسک)-بایت شماره0 تا 445  (446 بایت)

2. جدول پارتیشن‌ها (16 بایت برای هر چهار پارتیشن)-بایت شماره 446 تا 509 (64 بایت)

3. نشان اتمام MBR-باشت شماره 510 تا 511 (2 بایت)

کد خود راه انداز (که Boot loader نیز شناخته می‌شود) همان برنامه و دستوری است که PBR را با توجه به جدول پارتیشن‌ها اجرا می‌کند. دو بایت آخر (به  صورت هگز 55 و AA) نیز نشان دهنده اتمام MBR است.

از آن جایی که MBR فقط 64 بایت برای جدول پارتیشن‌ها اختصاص داده و اطلاعات هر پارتیشن نیز در 16 بایت ذخیره می‌شود، بنابراین MBR می‌تواند فقط چهار  پارتیشن را به عنوان پارتیشن اولیه شناسایی کند درحالی که بقیه پارتیشن‌ها به صورت پارتیشن منطقی شناسایی می‌شوند.  این یکی از مهمترین ضعف‌های MBR است. بوت سکتور جدید با نام GPT درحال جایگزینی MBR است که می‌تواند تا 128 پارتیشن را به عنوان پارتیشن اولیه شناسایی کند.

PBR و ارتباط با MBR در بوت سیستم عامل

نکته: PBR مخفف عبارت Partition Boot Record که در فارسی رکورد راه اندازی پارتیشن معنی می‌دهد.

نکته: در هنگام روشن کردن کامپیوتر که BIOS کنترل سیستم را برعهده دارد

نکته: پس از پارتیشن بندی حافظه که MBR بر روی اولین سکتور حافظه هارد قرار میگیرد. درصورت وجود چندین حافظه مثل هارد دیسک یا lash  ویا DVD و ...  عمل بوت توسط بایوس از هارد مریوطه آغاز می‌شود. به این ترتیب طبق قرارداد، اولین سکتور حافظه ( همان MBR) را می‌خواند و دستور موجود را اجرا می‌کند. در این هنگام کنترل سیستم از BIOS خارج شده و MBR  وظیفه‌ها را بر عهده می‌گیرد.

دستوری که در MBR قرار می‌گیرد، این است که با توجه به جدول پارتیشن موجو4، پارتیشن فعال را تشخیص داده سپس اولین سکتور آن پارتیشن که شامل PBR است را بخواند و  سپس برنامه PBR که شامل دستوری برای اجرا کردن هسته سیستم عامل است را اجرا نماید.

بنابراین MBR نیازی به دانستن این که سیستم عامل چیست یا هسته آن کجا قرار نگه داشته می‌شود، ندارد.  در این لحظه کار MBR به اتمام رسیده و سیستم توسط PBR اداره می‌شود.

PBR نیز حجم کمی داشته و  تنها کاری که انجام می‌دهد این است که هسته سیستم عامل را به اجرا در بیاورد.

پس از آن که سیستم عامل اجرا شد، کار PBR به اتمام رسیده و خود هسته سیستم عامل کنترل سیستم را بر عهده می‌گیرد. به این ترتیب سیستم عامل به  صورت کامل راه اندازی می‌شود.

GPT (GUID Partition Table)
برخلاف MBR که بیشترین تعداد پارتیشن Primary در آن 4  است، در GPT می توان تا 128 پارتیشن Primary مستقل از هم ایجاد کرد.
نکته: اگر بخواهیم تعداد پارتیشن بیشتری از ۴ تا در نوع MBR داشته باشیم، باید درون پارتیشن Extended پارتیشن های Primary را ایجاد کنیم.
بر خلاف دیسک MBR که در آن حداکثر اندازه Volume تا 2 TB است (در حالت های خاص می توان تا 3 TB رساند)، دیسک GPT توانایی ایجاد پارتیشن با حداکثر اندازه 18 EB یا 18,000,000 TB را داراست.
همچنینMBR  دارای نسخه پشتیبان از جداول  پارتیشن  نیست اما در GPT نسخه backup  وجود دارد